Een konijn is een prooidier, dat betekent dat het altijd op zijn hoede zal zijn voor gevaar en onmiddellijk zal vluchten als er gevaar dreigt. Pas als het geen kant op kan zal het zich omdraaien om zich te verdedigen. Een prooidier zal zich, als het zich ziek voelt, heel stil houden en in een hoekje gaan zitten, omdat het instinctmatig weet dat het nu een gemakkelijke prooi is voor roofdieren. Door zich heel stil te houden hoopt het onopgemerkt te blijven tot het zich beter voelt.

Deze instincten zijn nog volledig aanwezig bij het huisdier konijn. Hierdoor kan ziekte te laat opgemerkt worden. Ons huiskonijn zal vaak met de ogen open slapen om de vijand de indruk te geven dat het wakker is. Ook ligt een konijn het liefst ergens onder of in zodat het zich van alle kanten beschut voelt (een hol idee) .

Agressie is eigenlijk angst. Angstige ervaringen kunnen zorgen dat een konijn uitvalt naar handen en bijt. Vanwege het prooidierkarakter van het konijn, schuw en tot vluchten geneigd, is er maar weinig nodig om een lief konijntje te zien veranderen in grommend, uitvallend monstertje.

Steeds uit zijn verblijf (dus kooi of hok) pakken kan voor een konijn een angstige ervaring zijn en kan al aanleiding zijn tot gedragsverandering. Het konijn is bang om opgepakt te worden, en in de lucht gehouden te worden, bij zijn wilde soortgenoten betekent dit immers gegrepen te zijn door een vos, bunzing of een ander roofdier. Op den duur zal het al bang zijn als er handen uitgestoken worden en bijten naar die handen. Knorrend en piepend van angst zal het zich in het uiterste hoekje van zijn verblijf drukken, als niet gestopt wordt met het dier pakken zal het al gaan aanvallen zodra het deurtje open gaat. Dit is dus agressie door angst.

Agressie voorkomen
Om deze situatie te voorkomen is het nodig dat een konijn zelfstandig in en uit zijn verblijf kan gaan. Buiten heeft het een ren nodig waar het naar believen in kan gaan om vrij te lopen. Binnen moet de kooi open staan, zodat het konijn er zelf in en uit kan gaan.

Agressie kan ook plotseling ontstaan terwijl daar geen aanwijsbare reden voor is. In dit geval kunnen hormonen een rol spelen. Op de leeftijd van 5 à 8 maanden komt een konijn, mannetje zowel als vrouwtje, in de puberteit, en kan zeer territoriaal gedrag gaan vertonen. Het kan zijn territorium gaan verdedigen als u eten wilt neerzetten, of het verblijf wilt verschonen. In dit geval is het verstandig het konijn te laten castreren (ook bij een vrouwtje heet deze ingreep castratie). Als dit gedrag hormoonbepaald was, zal het verdwijnen na castratie.

Nog een reden voor plotselinge agressie kan schijnzwangerschap bij een voedster zijn. Ze wil dan haar denkbeeldige nest en jongen verdedigen. Er zal in het verblijf iets van een nest te vinden zijn, opgestapeld stro en waarschijnlijk plukken vacht er in. Het vrouwtje kan dan het beste met rust gelaten worden. Schijnzwangerschap gaat vanzelf over en dan verdwijnt dit agressieve gedrag. Vrouwtjes die vaak schijnzwanger zijn lopen een hoger risico.